Środki trwałe - Odniesienie do prawa podatkowego Według art. 16a ust. 1 PDOPrU i art. 22a ust. 1 PDOFizU pojęcie środków trwałych definiuje się jako własność lub współwłasność podatnika, nabytą lub wytworzoną we własnym zakresie, kompletną i zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania. Należą do nich:
1) budowle, budynki, lokale będące odrębna własnością; 2) maszyny, urządzenia i środki transportu 3) inne przedmioty. Ważne jest, aby przewidywany okres ich użytkowania był dłuższy niż rok, poza tym składniki te muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy leasingu. Ponadto niezależnie od przewidywanego okresu ich użytkowania do środków trwałych w ujęciu podatkowym zalicza się również: 1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej inwestycjami w obcych środkach trwałych; 2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie; 3) składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników, jeżeli odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. |